Գագիկ Ղազարէ «ԲԱՌԵՐ ԸՆԴԴԵՄ ԲԱՌԵՐԻ ԿԱՄ ԲՈՐԵՆԻՆԵՐ»

Գործող անձերը` Ընկերներ:

Ինչ-որ տեղ, Երևան քաղաքում: Նստած են սեղանի շուրջ: Սեղանին, ափսեի մեջ խնձոր կամ այլ պտուղներ, սովորական դանակ: Երկու ապակե գավաթներում ջուր: Խնձորը մաքրում են ու ուտում: Ետնաբեմում ու նախաբեմում հնարավոր է բեմադրել երկխոսությունից դուրս, երևակայական ամեն ինչ, ըստ բեմադրիչի:

 Ա. - Ասում ես, ինչ ասե՞ց:

Բ. - Հեչ բան:

Ա. - Ոչ մի բան չասե՞ց:

Բ. - Չէ… Նստեց, նստեց ու գնաց:

Ա. - Բա, ինչի՞ էր եկել:

Բ. - Չհասկացա:

Ա. - Բայց, մի բան կար չէ՞, որ եկել էր:

Բ. - Երևի կար, երևի չկար, չգիտեմ:

Ա. - Փոխվել էր, թե նույնն էր:

Բ. - Ոչ մի բան:

Ա. - Իսկ դեմքը՞, հայացքը՞:

Բ. - Չէ, նույնն էր: Ոչ մի նորություն:

Ա. - Չի ծերացել:

Բ. - Չէ, հակառակը, անցյալի համեմատ ավելի թարմ էր:

Ա. - Տարօրինակ է, վտանգավոր:

Բ. - Շատ տարօրինակ ու շատ վտանգավոր:

…………

Բ. - Բա, ի՞նչ ենք անելու:

Ա. - Չգիտեմ, խելքս բան չի կտրում:

Բ. - Երևի, պիտի սպասենք:

Ա. - Երևի… Մինչև… Տեսնենք ինչ լուր կգա:

Բ. - Փախնելու տեղ չկա: Ո՞ւր գնանք:

Ա. - Հա, էդ փաստ է:

Բ. - Ոչ մի ազատ տեղ, ուր գնաս իրենք  են:

Ա. – Ի՞նչ անես:

Բ. - Փախնելու տեղ չկա:

…………..

Ա. - Խաղում են սագերը, գայլը և սագերի մայրը. - Սագեր, սագեր տուն եկեք:

Բ. – Ինչի՞ համար:

Ա. - Գայլը սարի ետևն է:

Բ. - Մեզ ի՞նչ կանի:

Ա. - Ձեզ կուտի:

Բ. - Սև, սպիտակ, մոխրագույն, դե շուտ վազեք դեպի տուն,

/ Վազքի ընթացքում գայլը փորձում է բռնել սագերից գոնե մեկին:/

Ա. - Թերթ չկա, հեռուստացույցը ժամով է, աշխարհից լրիվ կտրված ենք:

Բ. - Շախմատ, հը, կարոտեցի: Ի՞նչ լավ խաղ էր: Չնայած, մեր ժամանակ լույս չկար: /Ծոցագրպանից հանում է ծալած թերթեր:/

Ա. – Ի՞նչ կա:

Բ. - Մի հատ Հանրապետություն, մի հատ Իրավունք, մի հատ խաչբառ, ու էլի մի երկու հատ զիբիլ…

Ա. - Էդ, երբ հասցրեցիր: / Բացում է թերթերը, հընթացս կարդում: /

Բ. - Հին, ճմրթված թերթեր են, կարդացած կլինես: Մի հինգ տարի առաջ եմ առել: Ժամանակ առ ժամանակ ծոցագրպանիցս հանում եմ, մի քիչ ճմրթում ու նորից տեղը դնում:

Ա. - Աչքիս, նասկիս ծակվել ա:

Բ. - Կամ քրտնել ես, կամ կոշիկդ ա մաշվել:

Ա. - Կոշիկն ի՞նչ կապ ունի:

Բ. - Մաշվելուց մեխերը դուրս են գալիս:

Ա. - Չէ, ամեն ինչ տեղն ա: Գոնե, գիտե՞ս մեջն ինչ կա:

Բ. - Լրիվ, բառ առ բառ անգիր գիտեմ: Ուրեմն, նասկիդ ա մաշվել:

Ա. - Էրեկ լողացանք, չէ՞, ոնց որ էրեկ էր: Չեմ հասկանում: Կարդալու բան կա՞:

Բ. - Կարդացել եմ, բայց որ ասեմ, թե կյանքս ավելի ա լավացել, սուտ կլինի:

Ա. - Ոչ մի հին ու ոչ մի նոր բան: Անիմաստ բառեր:

Բ. - Զարմանալի բան ա, հինգ տարվա մեջ, մենակ մի անգամ, ճամփորդության ժամանակ դրանց կարիքը զգացի: Էն էլ, Իրավունքի տոնական համարի ներդիրը լրիվ հերիքեց: Օգտագործել չի լինում:

Ա. - Ամեն ինչ անիմաստ է, ամեն ինչ անօգուտ: /Ասես, թերթ է կարդում:/

Բ. - Բառեր, որոնցից ոչինչ ու ոչ ոք կախված չէ:

Ա. - Բառեր ընդդեմ բառերի: /Ասես, թերթ է կարդում:/

Բ. - Բորենիներ…

Շարունակությունը կարդացեք այստեղ