Տոնական սեղանի մոտ նսած էին Ֆաֆը, Գազանը, Վլեն, Գոնչը: Ոչ նոր տարի էր, ոչ էլ հավաքվածներից մեկի ծննդյան օրն էր կամ էլ պաշտոնապես նշվող հիշարժան օր, բայց սեղանն իրոք տոնական էր, որովհետև Վլեն մի թևավոր խոսք ուներ, ասում էր` «Էս թվին, երբ էլ խմիչք ու ծամելու բան լինի` տոն ա»: Վլեի բացատրությունը բավարար էր, որ ընթրիքը տոնական համարվեր, որովհետև սեղանին դրված խմիչք կար, և ծամելիքն էլ վառարանի վրա եփվում էր, բայց ընթրիքը տոնական էր նաև այն պատճառով, որ երկու տարվա ընթացքում ընկերներով առաջին անգամ էին միասին սեղան նստում ու բաժակ բարձրացնում: Գոնչը երկու օր առաջ էր եկել Ռուսաստանից, Գազանը մի քանի ամիս առաջ էր վերադարձել պատերազմի դաշտից, Վլեն ու ֆաֆն էլ մի քանի օրվա տարբերությամբ վերջերս էին ազատվել «ուղղիչ աշխաանքային» գաղութներից:
